The 1st month is over!

Dear family, friends and others.

Geloof het of niet, de eerste maand is alweer voorbij. De eerste colleges zijn gevolgd en het is daarom tijd voor een nieuwe update. Het is immers de dag dat mijn onbekende neefje geboren moet worden.

Laat ik beginnen bij het eerste college.

Dinsdagavond rond biertijd:
Systems Modeling & Simulation zie ik staan op mijn rooster. Woensdag 24 september 9 am sharp. Locatie: Iets met vage letters en nummers. Na wat verder onderzoek over de dag schrik ik van de eindtijd; 7 pm. Onderaan het rooster zie ik een link staan naar de uitleg van die nummers en voelde me verleid genoeg om te weten waar ik nu eigenlijk heen moest. Verdwalen is hier immers een makkie en laat ik eens voorbereid naar een college gaan. Het klikken op de link mocht weinig baten; an error occurred, please try again later. Teleurgesteld klap ik mijn laptop dicht, drink het biertje op en zet een wekker. Weer zo'n dilemma. Vroeg op en flink op tijd komen of toch uitslapen en maar een beetje opschieten. Het collegegeld schiet door mijn hoofd en rap zet ik de wekker om 7:30. Pff nu al verstandig geworden.
Wekker gaat en betrap mezelf er op dat ik zonder te snoozen binnen een paar luttele seconden recht op naast mijn bed sta. Ik kan nog niet besluiten of dat komt omdat ik zin in het eerste college heb, of dat het bed niet zo comfortabel is. No matter what; lets get started. Nadat ik dat veel te kleffe brood in de toaster heb gegooid, probeer ik nog even de encryptie te ontcijferen om er achter te komen waar ik nu eigenlijk moet zijn.

840 am, niemand hier, fuck ik voel me net een frisse brugklasser met veel te veel boeken. Het enige wat verschilt is dat ik in één keer het lokaal heb kunnen vinden. Ik blijf even buiten wachten en kijk even om me heen in het gebouw. Dit gebouw lijkt wel nieuw, maar ik zou toch zweren dat dit het Engineering gebouw was. Dat kan helemaal niet nieuw zijn, we zijn geen business school. Voel me helemaal niet thuis hier. Ik wil gammele deuren, dingen die niet werken en vooral geen smetteloze muren. Bij de timmerman hangen thuis immers ook de keukenkastjes scheef en ik weet uit ervaring dat dat in ieder geval klopt. Ik zie Danial aan komen lopen, die rijke stinkerd uit Pakistan. Gestuurd door zijn vader om wat van zijn leven te maken, maar hier tegen zijn zin voor een bedrag van vier nullen aan het studeren is. 'Wazzaa buddy' begroet hij mij vrolijk. 'Naaa not much, just a bit early just like you haha'. We besluiten het lab te betreden en gaan achter een computer zitten. 'listen buddy, my european shoe size should be 42'. Ik kijk hem overduidelijk glazig aan. 'Yo man chill out, i'm not gonna give you my shoes' antwoord ik haastig. Voor je het weet zit je in een cultuurgewoonte verstrengeld en loop je op je blote voeten terug naar huis. 'No you told me that you should bring me one of those wooden shoes from the Netherlands right?' Het schiet me weer te binnen dat ik hem dat eerder, in de euforie van het verhaal, inderdaad beloofd had te doen als ik ze schoenmaat wist. Kut.

Vijf! minuten te laat komt meneer de professor eindelijk het lab binnen. Klopt wat op de tafel, tikt wat op toetsen en twee beamer schermen komen naar beneden rollen. Fuck, helemaal automatisch? Moet niet gekker worden, ze zijn nog helemaal wit ook. Enfin, meneer is er duidelijk op uit ons op het hart te drukken dat het geen makkelijk jaar wordt, uiteraard met zijn vak helemaal niet. Ik mag mijn familie gaan vertellen dat het geen kerst wordt en dat cadeautjes op gestuurd moeten worden. Uhuh, geloof je het zelf. Verder verteld meneer Moussavi ons dat ik tot diep in mijn volwassen jaren hier nachtmerries over ga hebben. Nou ik heb er zin in. Een college missen gaat hem ook niet worden aangezien een college ongeveer 200 euro kost. Moussavi lacht erbij wanneer hij dit uitspreekt. Hij heeft de gevoelige snaar te pakken. Na twee uur luisteren over wat we precies gaan leren in deze module, wat me na tien minuten al duidelijk was, krijgen we maar liefst 8 minuten pauze; autist?. Mijn vermoeden wordt bevestigd nadat ik na 8 minuten en 32 seconden het college binnen kom lopen en het allemaal alweer is begonnen.

Na in totaal vier! uur sta ik, praktisch hersendood voor me uit starend, buiten in de frisse lucht. Hij praat in ieder geval graag en is gepassioneerd over zijn vak en het lijkt me een interessante module. Voel een hand op mijn schouder en de Griek Lefteris staat lachend naast me. 'Are you there mate? We talked about forming a group for the project'. Ik kijk om me heen en zweerde toch echt dat ik net nog in mijn eentje stond. 'I'm in' antwoord ik tikkeltje verbaasd. Tijd voor koffie. Ik heb de eerste week met voldoening afgesloten. Weinig nieuws geleerd, maar ik weet ongeveer wat me te wachten staat. Op naar het weekend.

Brrp brrp, telefoon licht op en een Facebook melding verschijnt: 'Big birthday bash saturday 9pm, be there!' lees ik in het scherm. Hmm, ik open het evenement en na wat doorlezen kom ik erachter dat er gratis bier zou zijn. Wat kan iemand toch snel van gedachten veranderen. Ik klik op deelnemen en free beer it is.

Zaterdag 9pm, samen met Sinan loop ik naar een flat waar een Noors stel woont, even langs voor dat we naar de flatparty gaan. Zoals het betaamt kom je nergens op tijd aan maar 'fashionably late'. We komen binnen en ik stel me voor. Zij geeft me een stoel en hij een biertje. Ik mag ze nu al. Ik bedank voor het biertje en hij begint te lachen. 'Oh no worries man, everything is so freakin' cheap here, you can bottom up my whole fridge'. Challenge accepted. Ik vertel hem dat ik inderdaad kapot geschrokken was van de prijs van een simpel biertje in Zweden. Noorwegen is nog duurder en hij vertelt mij dat een goedkoop flesje wijn omgerekend een euro of 8 kost. De optimist die ik ben, draai ik het zo om dat hij inziet, dat het niet uitmaakt in welk land je komt, het overal goedkoop is. Cheers.

Klok slaat 1030 pm, deur gaat open en we lopen de flat binnen. Lijkt Amerika wel hier, rode bekers, beer pong en dronken tieners. Ik voel me weer eerstejaars student in Arnhem, kotsend ergens in een steeg na weer een legendarische avond. Ik kijk de ruimte door op zoek naar meer bekende. Een hand gaat omhoog en hoor mijn naam: 'Tim over here dude'. Ik zie Sobi en Chrissy staan. Op het moment is Sobi nog Sobi, maar over het algemeen verandert dat rap in Dronki. Top kerel. Ik loop er naar toe en vraag of Chrissy een cola voor me heeft. Zij heeft dit feest georganiseerd wat gelijk het Amerikaanse thema rechtvaardigt. Verbaasd geeft ze mij toch een biertje: 'you pussy'. Na wat volharding en de cola uit te leggen met 200 pagina's aan leeswerk de volgende dag, snapt ze me. Ik zie verderop Nederlanders staan. Ondanks ik mezelf verteld had Nederlanders te vermijden, is het praten over het kleffe brood, vieze kaas en dure boodschappen toch een verleiding die niet te weerstaan is. Een uurtje houden we het uit in dat apenhok en na het kapot knuppelen van de pinata smeren Sinan, Sobi, Lucas, Maurice en ik naar Loco's om de avond af te sluiten met poolen.

Maandag 9am. Ik kijk in de kledingkast en zie verdomd weinig kleren liggen en de volle waszak schreeuwt naar een wasmachine. Ik ga er nu toch echt aan geloven. Ik weet nog niet eens waar de wasmachines staan. Ik doe de deur open loop naar kamer 6, geef een paar goede klappen op de deur en na wat gestommel doet Mario de deur open. 'Yo dude, do you know where the laundry place is?' vraag ik. 'Goodmorning to you too man. Wait I will go with you, need some fresh clothes too'. Mooi, geregeld.
Pas voor de lezer en de deur van het washok gaat open. Vijf wasmachines en tien drogers moeten ongeveer zo'n tweehonderd studenten voorzien. Laat ik nou net op maandagochtend gaan en heb ik de machines voor het uitzoeken. Ik keer de waszak om in de machine en haal nog net op tijd dat witte shirt uit de donkere was. Verderop staat Mario tegen de geldautomaat te tikken. 'Fucking stupid machines, I just put one quid in there and he just took it and didn't give anything in return' schreeuwt hij er achteraan. 'Haha you're fucked mate' zeg ik hopende op een goede afloop aan mijn kant. Ik stop er 2,50 pond in en 'Normal Wash' begint te knipperen. Ik begin me af te vragen of andere programma's ook mogelijk zijn. Na wat onderzoek zie ik dat voor twintig pennies extra de 'Super Wash' mogelijk is. En door de verleiding van het marketing woordje 'Super' gooi ik er twintig penny extra in. Wat zijn wij toch ook een simpel ras om over te halen; ik zie de lengte van het programma oplopen van 40 naar 46 minuten. WOW! THAT'S SUPER!!!

Tweede week van colleges is aangebroken en op donderdag zie ik een nieuw vak verschijnen in het rooster; dissertation. Ik weet dat ik aan het einde een onderzoek moet verrichten en een dissertation moet schrijven, maar wat het vak inhoudt is een verassing. Wachtende op de professor zit ik een beetje te praten met klasgenoten over de keuze modules. Helaas kiest bijna iedereen voor Global Manufacturing en ben ik samen met één ander iemand die gekozen heeft voor de meer wiskundige module; Sustainable Design and Engineering. Om mij heen hoor ik vooral: 'No i'm not gonna make it myself more difficult with that module'. Ja stel je voor...
De professor is onderhand klaar om tekst en uitleg te gaan geven. Het hele college zit ik te glimlachen. Mijn Bachelor scriptie was volledig Engels en volledig geperfectioneerd en beoordeeld om mij voor te bereiden op deze Master. Het college is één en al herhaling voor mij daardoor. Opeens zijn de tig bladzijdes vol met rode pen en aantekeningen van mijn afstudeerbegeleider een stuk minder pijnlijk. Opeens is die hoge lat, gelegd door mijn afstudeerbegeleider, helemaal niet meer erg, maar een verademing. Hmm, zal hij dan toch al die tijd geweten hebben waar hij over praatte? Jep.

De drukke week wordt op zaterdag afgesloten in de Malt Shovel met een paar Pints. Samen met Mario, Luca, Mohannad en Amina lopen we er heen. De frisse herfst begint al aan te breken en die heerlijke 'winter' lucht komt mijn neus binnen. Een gevoel van euforie overkomt mij en het biertje moet maar snel komen. Binnengekomen besteld ieder een andere alcoholische versnapering. Ik kies voor een halve liter Stella Artois, waarna ik 3,60 pond moet aftikken. Ik wil het briefje van vijf pakken, maar bedenk me dat ik een keer van al dat verrotte losgeld af moet komen. Ik keer mijn portemonnaie om en een zoot losgeld komt als een stortvloed eruit vallen. Ik snap nog geen drol van het Engelse losgeld en zeg de bartender dat ie het er maar even uit moet vissen. Hij begint te graaien en pakt uiteindelijk het benodigde geld eruit. Fuck volgens mij wordt ik nu genaaid, er blijft wel heel weinig over. Ach, het bier roept me en ik schaar me bij de rest, top avond!


Cheers,
Tim